Gdy pracuje się w dwójkę trzeba nauczyć się sztuki kompromisu. Jednym z wielu problemów, z którymi przyszło się nam zmierzyć jest kwestia dłut, a raczej ich ostrzenia. Największym problemem jestem ja – nigdy ich po sobie nie ostrzę… Dlatego powinniście zrozumieć postępowanie mojego męża – podarował mi moje własne dłuta tokarskie :)
Nie są to dłuta renomowanej firmy, ale noże wykonano z sprawdzonej przez nas stali, dlatego wybór padła właśnie na nie. Rękojeść nie zachwycała, denerwowało mnie jej wykończenie, trzeba było coś z tym zrobić ;) Uwielbiam przerabiać przedmioty na swoją modłę! Skoro mam na nich pracować ( i zacząć sama je ostrzyć ) musiałam je delikatnie zmodyfikować. Jedynym sposobem było przerobienie drewnianego uchwytu.
Czarna matowa farba i złotol – w sumie tak mało a humor znacząco się poprawił. Przynajmniej mam pewność, że mój kochany mąż nie będzie mi ich podbierał w momencie gdy swoje ( tak, te zawsze naostrzone ) gdzieś zapodzieje ;) Zastanawiam się, co wytoczyć na początek – to musi być coś wyjątkowego! Pierwsze toczenie zadedykuję Wam :) Blog ma już rok, chciałabym to uczcić robiąc coś specjalnie dla Was, dla tych wszystkich wyjątkowych osób które mnie tu odwiedzają :)
Pozdrawiam, Ania.
Cudeńka <3 i pięknie je sobie zmalowałaś :)
Ależ te dłuta są wielkie:) Mówisz, że kobiece, może dlatego, że świetnie przyozdobione. Jednak wielkość ich jest ogromna. No ale do tego młoteczek i wszystko idzie jak po maśle, wielkość wtedy nie ma znaczenia. Ciekawa jestem Twoich prac.
Pozdrawiam serdecznie. Pozdrawiam też Twojego Męża zawsze ostrzącego dłuta:)
Dłuta mają długie rączki, aby było wygodniej toczyć :) Snycerskie i standardowe stolarskie są krótkie. Aniu Przemek dziękuję i pozdrawia ;) Ja przesyłam całusy :)
Aniu piękne teraz są !!!!
Dzięki Aniu :)
Dłuta piękne i brawa za to jaki pożytek z nich robicie. Ja na pewno takim narzędziem zrobiłabym sobie krzywdę;)
Wioletto sama zdziwiłabyś się, jak toczenie może być przyjemne i łatwe :)
jesteś genialna :D
Danke Karolina! :D