Biblioteka PRL.

To nigdy nie była miłość od pierwszego spojrzenia. Tu wzajemnego szacunku musiałyśmy się obie nauczyć. Ja i ona – biblioteka PRL która jak na złość była w idealnym stanie. Jej poliester – nadal na wysoki połysk – w pomarańczowych tonacjach nie posiadał nawet jednej maleńkiej ryski. Czujecie ten problem? Nawet nie byłam w stanie znaleźć powodu by się za nią zabrać! Toż ona jest idealna! Czy można polubić mebel, który nie do końca wpisuje się w nasze gusta? Otóż można – i wówczas czujesz że dorastasz… Nasza biblioteka PRL.

Dostaliśmy ją w prezencie na początku zeszłej wiosny wraz z kilkoma innymi przedmiotami. Skontaktowała się z nami sympatyczna osoba, która w nowo zakupionym mieszkaniu posiadała kilka mebli. Sama nie planowała ich zatrzymać, chciała jednak oddać je w dobre ręce. Tak nasze drogi się skrzyżowały. Biblioteczka wówczas mocno podreperowała nasze morale. Co prawda do chwili obecnej nie przywieźliśmy z domu rodziców naszych książek, jednak już na tamten czas obrośliśmy w nowe pozycje. Traktowałam ją trochę po sierocemu. Sama nie byłam w stanie z marszu zagospodarować w fajny sposób przestrzeni którą oferowała. Do tego sam jej kolor delikatnie mnie odstraszał – nie przepadam za tym specyficznym odcieniem – ni to pomarańcz ni brąz :/  Sumując – korzystałam z niej bo innej alternatywy nie miałam.

Sama biblioteka pochodzi z zestawu ATOS i była produkowana przez Krakowskie Fabryki Mebli. Nie znam dokładnej daty ich powstania, nie znam nawet przedziału – jeśli ktoś z Was ma tę informację to będę wdzięczna za info w komentarzu :)

Mija niemal rok odkąd jest z nami i – o dziwo – polubiłam ją. Formę  doceniłam już na samym początku. Bryła osadzona na czterech kwadratowych nóżkach mimo swoich wymiarów nie przytłacza. Skrzynia posiada boki w formie trapezu o szerszej podstawie na dole co nadaje dodatkowej lekkości. Wszystkie półki z możliwością ustawienia preferowanej wysokości, a najsilniejszy akcent – drzwiczki ukrywające dwie pułki – znajduje się na dole. Całość zespalają dwie tafle szkła z których świadomie zrezygnowałam – oczami wyobraźni widziałam te tłuste ślady po palcach …. Przytłacza mnie natomiast jej kolor i wykończenie. Ciemny brąz połączony z pomarańczem nie wygląda dobrze z w połączeniu z różnobarwnymi okładkami książek.  Właśnie na tym pułapie przez długi czas nie mogłyśmy się dogadać. Mimo moich chęci całość tj, biblioteczka + książki + bibeloty –  wyglądała naprawdę źle.

Dopiero od kliku dni patrzę na nią bez wymownego kierowania oczu ku górze. Jakiś czas temu trafiłam na zdjęcia  Izabeli z Coloresdemialma i jej obłożonych w szary papier książek. Rozwiązanie niby banalne, ale nigdy wcześniej nie wpadłam na równie genialny pomysł! Ujednolicenie okładek było tym czego brakowało, by moja biblioteka PRL stała się bardziej „swojska „, a jej kolor jest obecnie mniej przytłaczający.

Teraz piszę poważnie – lubię ją.  Nie jest to idealnie na mnie skrojony mebel, ale gdzieś między nami nawiązała się ciekawa więź. Mam do niej więcej szacunku. W przyszłości na pewno usunę poliester by pozbyć się sztucznego brązu.

Zmieniając temat. Od pewnego czasu staram się wyhodować awokado – nic z tego jednak nie wychodzi :( Macie doświadczenie w tym temacie, którym możecie się podzielić? Sama nie mam już pomysłu co robię źle – wodę wymieniam raz w tygodniu by pestka nie gniła, lecz zielonego jak nie było tak nie ma od grudnia :(

Proszę, pomóż w hodowli i podziel się wskazówkami :)

Pozdrawiam,  Ania.